Κυριακή 1 Απριλίου 2012


Kalpes Εκλογές με Μνημόνιο ή Μετανάστες; Εκλογές με Μνημόνιο ή Μετανάστες;
Του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου
Τις ονόμασαν οι εκλογές του Μνημονίου. Και θα γίνουν στις 6 Μαΐου, όπου θα ακούσουμε την συζήτηση να στρέφεται στο Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο, τα spreads, τα PSI και όλα αυτά τα οποία γεμίζουν την καθημερινότητα μας εδώ και κάποια χρόνια. Και όλοι θα κριθούν με βάση την στάση τους σε αυτά. Το διακύβευμα θα είναι το ποιος υπήρξε κατά ή υπέρ του Μνημονίου, ποιός ήταν λιγότερο ή περισσότερο μνημονιακός ή αντιμνημονιακός. Θα βρούν έτσι και την ευκαιρία ορισμένοι να εμφανισθούν ως οι υπερασπιστές της λαίκής ευμάρειας, όπως η αριστερά και κάποιοι δεξιοί, οι οποίοι έτσι θα εξαγνισθούν από τις όποιες ευθύνες τους.
Ευθύνες; Όχι αυτές δεν υπάρχουν ή ξεχάσθηκαν κάπου στον δρόμο και το Μνημόνιο ήλθε από μόνο του, σαν από μηχανής Θεός. Δεν υπήρξαν ευθύνες, δεν ακολουθήθηκαν συγκεκριμένες οικονομικές πολιτικές δεκαετιών που οδήγησαν στην σημερινή πραγματικότητα. Όλα θα περιστραφούν γύρω από την στάση που κρατήθηκε στις διάφορες ψηφοφορίες της Βουλής και στον λόγο που αρθρώθηκε στα τηλεοπτικά παράθυρα. Θα ακούσουμε επίσης και κραυγές και αφορισμούς, που είναι εύκολοι, αλλά δεν θα ακούσουμε προτάσεις για΄τι αυτό είναι δύσκολο. Ακόμη και οι διεθνείς τοκογλύφοι, οι πιστωτές και εκμεταλλευτές της ανθρωπότητας ξεχάσθηκαν. Κανείς πλέον δεν ασχολείται μαζί τους, με το ποιόν τους, την καταγωγή τους, τους σκοπούς και τις μεθόδους τους.
Ήλθε όμως ξαφνικά το προεκλογικό πυροτέχνημα για την «σκούπα» των μεταναστών στην Αθήνα και την μεταφορά τους στην περιφέρεια, για να μας θυμήσει το μέγιστο εθνικό και κοινωνικό πρόβλημα της Ελλάδας: Αυτό που αποτελεί η μετανάστευση νόμιμη η λαθραία. Μέγιστο; Μα φυσικά και είναι το σημαντικότερο ζήτημα για το μέλλον της πατρίδας μας οι μετανάστες. Οι Έλληνες, μπορούμε να ζήσουμε με πολλά ή με λίγα χρήματα, με ευρώ ή δραχμές, εντός ή εκτός Ευρώπης, μπορούμε να ζήσουμε ακόμη και με το Μνημόνιο, πολεμώντας το. Αρκεί όμως να είμαστε Έλληνες και να ορίζουμε την χώρα μας χωρίς εποίκους, αρκεί να ορίζουμε τον τόπο και την ζωή μας χωρίς τις ορδές που μας έχουν κουβαλήσει εδώ.
Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα για το έθνος μας και αυτό θα πρέπει να γίνει το διακύβευμα αυτών και των όποιων εκλογών. Το ότι θέλουν να κάνουν την χώρα μας πειραματόζωο στα οικονομικά σχεδιά τους οι τοκογλύφοι και σκουπιδότοπο όπου θα στέλνουν τον κάθε απελπισμένο και έτοιμο για όλα μετανάστη. Τα κόμματα για τις θέσεις τους και τις πολιτικές τους στην μετανάστευση, θα πρέπει να κριθούν και να τιμωρηθούν όσοι μιλούν για δικαιώματα, για ενσωμάτωση και ανοιχτές κοινωνίες. Να τιμωρηθούν όσοι άφησαν τα σύνορα αφύλακτα και έκαναν τις πόλεις και τα χωριά μας γκέτο και πεδίο δράσης του κάθε εγκληματία. Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει, όχι άλλους, αλλά ούτε αυτούς που βρίσκονται ήδη εδώ.
Εκλογές με μετανάστες και όλοι να πάρουν θέση για αυτό το ζήτημα. Να τιμωρηθούν όσοι το δημιούργησαν και το στηρίζουν ή απλά σφυρίζουν αδιάφορα αλλά και να επιβραβευθούν όσοι πολέμησαν το μεταναστευτικό ρεύμα. Εδώ όμως ανακύπτει και ένα άλλο θέμα: τι είδους αντιμεταναστευτικό αγώνα θέλουμε, γιατί τον θέλουμε και πώς μπορούμε να τον διαχειριστούμε. Είπαμε και πριν ότι οι κραυγές είναι εύκολες, τα δύσκολα έρχονται στην ουσία των πραγμάτων. Θέλουμε δηλαδή την γκετοποίηση της Ελλάδας για να σπεκουλάρουμε πολιτικά με το πρόβλημα ή θέλουμε να παρθούν μέτρα ώστε να το λύσουμε. Θέλουμε για παράδειγμα να σταματήσουμε το τζαμί στην Αθήνα, ή αυτό θέλουμε να κτίζετε και εμείς να φωνάζουμε έξω από αυτό και να μαζεύουμε ψηφαλάκια. Θέλουμε με τις θέσεις και τις αντιδράσεις μας οι κοινωνίες να σταματήσουν τα κέντρα συνωστισμού λαθρομεταναστών ή επιζητούμε την υπαρξή τους ώστε να αυξήσουμε τις εκλογικές επιρροές μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου