ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΠΑΤΡΙΩΤΗ
Ο Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης (Αθήνα, 14 Σεπτεμβρίου 1878 - 31 Ιουλίου 1920) ήταν διπλωμάτης, πολιτικός και λογοτέχνης. Υπήρξε βασικός οργανωτής των ελληνικών κοινοτήτων  κατά τον Μακεδονικό Αγώνα. Υποστήριξε τη δημιουργία ενός πολυεθνικού ελληνικού κράτους, εκφραζόμενος από το 1908 εναντίον της Μεγάλης Ιδέας , ενώ με το συγγραφικό του έργο άσκησε σημαντική επιρροή στη διαμόρφωση της ελληνικής ιδεολογίας των αρχών του εικοστού αιώνα.
Μέσα στο ασταθές πολιτικό κλίμα που ακολούθησε την απόπειρα δολοφονίας του Ελευθέριου Βενιζέλου στο Παρίσι, συνελήφθη και τελικά δολοφονήθηκε στην περιοχή Αμπελοκήπων της Αθήνας, από στρατιωτικό σώμα ασφαλείας, μπροστά σε περαστικούς.
 Ο Ίων Δραγούμης δολοφονήθηκε από τα Βενιζελικά «Δημοκρατικά Τάγματα» του Παύλου Γύπαρη στις 31 Ιουλίου 1920, απέναντι από το σημερινό Χίλτον, εκεί όπου βρίσκεται και η επιτύμβια στήλη του. Η δολοφονία του ήταν απόρροια του εθνικού διχασμού και αποστέρησε την πατρίδα μας από ένα σπουδαίο πολιτικό και διανοούμενο, ο οποίος πάλεψε για μία Μεγάλη Ελλάδα με το όπλο και την πένα του.
Το 1899 εισήλθε στο διπλωματικό σώμα και το 1902 τοποθετήθηκε ως υποπρόξενος στο Γενικό Προξενείο του Μοναστηρίου. Από τη θέση αυτή και με τη συνεργασία του πατέρα του, και του Μητροπολίτη Γερμανού Καραβαγγέλη, οργάνωσε, εδραίωσε  και  εργάστηκε επίμονα για την οργάνωση των ορθοδόξων κοινοτήτων της Μακεδονίας κατά των Βούλγαρων σχισματικών, γνωστών και ως κομιτατζήδων. Ο Παύλος Μελάς ήταν γαμπρός του, και θερμός υποστηρικτής των ιδεών του.
Τα επόμενα χρόνια υπηρέτησε ως πρόξενος στις Σέρρες (1903), στον Πύργο Βουλγαρίας, στη Φιλιππούπολη (1904), στην Αλεξανδρούπολη  και στην Αλεξάνδρεια, όπου γνώρισε τους δύο έρωτες της ζωής του: την Πηνελόπη Δέλτα και τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Το 1907 τοποθετήθηκε στο προξενείο της Κωνσταντινούπολης με τον βαθμό του γραμματέα. Η παραμονή του εκεί συνέπεσε με την Επανάσταση των Νεοτούρκων.
Από το 1909 υπηρέτησε διαδοχικά στις πρεσβείες της Ρώμης και Λονδίνου, αναμίχθηκε στο Επαναστατικό Κίνημα του Γουδή (1909), ενώ το 1911 οργάνωσε στην Πάτμο συνέδριο για την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων υπηρέτησε στο επιτελείο του Αρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου και τον Οκτώβριο του 1912 διαπραγματεύτηκε με τους Τούρκους την παράδοση της Θεσσαλονίκης.
Στη συνέχεια διορίσθηκε διαδοχικά επιτετραμμένος στις πρεσβείες της Πετρούπολης, της Βιέννης, του Βερολίνου και το 1914 πρεσβευτής στην Πετρούπολη. Οι συχνές μεταθέσεις όλα αυτά τα χρόνια οφείλονταν στην άκαμπτη στάση του στα ευαίσθητα εθνικά θέματα και στις απρόβλεπτες πρωτοβουλίες που ανέπτυσσε.
Τον Μάιο του 1915 παραιτήθηκε από τη διπλωματική υπηρεσία για να πολιτευθεί. Πήρε μέρος στις εκλογές, και εκλέχθηκε ανεξάρτητος βουλευτής Φλώρινας. Υποστηρικτής αρχικά του Ελευθέριου Βενιζέλου ήλθε σε ρήξη μαζί του, καθώς διέκρινε σημάδια αυταρχισμού και εθνικής υποτέλειας στην πολιτική του. Ο αντιβενιζελισμός του Δραγούμη δεν προερχόταν από κάποια τυφλή πίστη στη Μοναρχία, αλλά αντίθετα από την πίστη στην εθνική αυτοδιάθεση.
Την επομένη της απόπειρας δολοφονίας του Βενιζέλου στο Παρίσι (30 Ιουλίου 1920), ο Ίων Δραγούμης δολοφονήθηκε από παρακρατικούς  βενιζελικούς αξιωματικούς στη διασταύρωση των οδών Βασιλίσσης Σοφίας  και Παπαδιαμαντοπούλου, απέναντι ακριβώς από το Χίλτον. Η άσκοπη και άδικη δολοφονία του συγκίνησε το Πανελλήνιο και τον πολιτικό κόσμο. Ο Κωστής Παλαμάς  του αφιέρωσε τη «Νεκρική Ωδή»:
«Λευκή ας βαλθεί όπου έπεσες, Κολώνα 
(Πώς έπεσες, γραφή να μη το λέη) 
Λευκή με της Πατρίδας την εικόνα 
Μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίη, 
Βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίη!»
Ο Ίων Δραγούμης αποτελεί για εμάς, ένα από   τους κυριότερους εκφραστές της οράματος για μία ανεξάρτητη Ελλάδα. Οι σκέψεις, οι προβληματισμοί και η στάση ζωής του αποτελούν ακόμη και σήμερα, 91 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του, είναι πιο επίκαιροι από ποτέ.
Το συγγραφικό του έργο, αποτελούμενο από πολιτικές μελέτες, άρθρα κοινωνικού προβληματισμού και λογοτεχνήματα, συντονίζεται με την εθνική και πολιτική του δράση. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του δημοτικισμού στην Ελλάδα και συχνά υπέγραφε με το ψευδώνυμο Ίδας. Το πολιτικό του μανιφέστο εμπεριέχεται στο κείμενα «Ελληνικός Πολιτισμός» (1914) και «Μονοπάτι», στο οποίο αναλύει τους σκοπούς της ύπαρξης του ελληνικού έθνους και το περιεχόμενο της εθνικής ιδεολογίας. Ο Ίων Δραγούμης πίστευε βαθιά στην κοινοτική ιδέα και όχι στην αυταπάτη της δημοκρατίας, που μας «σαπίζει», όπως έλεγε.
§  «Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα Έλληνος. Να σκοπός μιας ζωής!»
§  «Να ξέρετε πως αν σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει… Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε…»
§  «Δεν ξέρω αν είμαστε καθαροί απόγονοι των αρχαίων. Είτε καθαροί, είτε κι ανακατωμένοι, μιλούμε όμως γλώσσα ελληνική».
§  ...Ένα μόνο θέλω να πω γι΄ αυτούς (σ.σ. εννοεί αυτούς που δεν παλεύουν για το κοινό καλό επειδή έχουν...οικογενειακές υποχρεώσεις...).Ότι καμιά προστυχιά άλλων και καμμιά αναποδιά που συναντούμε στο δρόμο μας είτε από φίλους, είτε από εχθρούς, είτε από ξένους είτε από δικούς μας, δεν επιτρέπεται να μας κάμουν να "μουντζώσουμε πατρίδα κι εθνικές υποθέσεις" για την οικογένειά μας και τα μικροσυμφέροντάς μας. Να ξέρεις ότι πάντα καλύτερα κυτάζει κανείς την οικογένειά του και τα συμφέροντά του, άμα κάνει εκείνο που πρέπει για την πατρίδα του και τις εθνικές υποθέσεις. Γίνεται οδηγός και φωτίζει και εμπνέει όλους τους τριγυρινούς του και υποτάζει τα συμφέροντά του σ΄ ένα γενικότερον συμφέρον και βρίσκει τη χαρά του μέσα στην αποστολή του αυτή, και η χαρά είναι το ανώτερο συμφέρον του.
Το τραγικό και το αληθές της Δολοφονίας του «φασίστα»!!! (κατά το Κεντροαριστερό Νεοταξίτικο κατεστημένο) ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ, ήταν το γεγονός ότι σαν αυθεντικός Έλληνας, ήταν κατά του τραγικού πολέμου στην Μικρά Ασία που σχεδίασαν οι αιώνιοι δυνάστες αυτού του τόπου ( Άγγλογάλλοι), πιστεύοντας ότι θα πρέπει αντί για κατακτητικούς πολέμους να διασφαλίσουμε την Εθνική Ανεξαρτησία στην Ελλάδα καθώς και στις απελευθερωμένες περιοχές της Ανατολικής Ρωμυλίας και Ιωνίας.
Αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που δολοφονήθηκε και όχι οι κουταμάρες περί συμμετοχής του στην απόπειρα κατά της ζωής του Βενιζέλου. Με Έλληνες σαν τον Δραγούμη δολοφονημένους, ο Ελληνικός λαός, δύο ακριβώς έτη μετά έζησε τη μεγαλύτερη τραγωδία της ιστορίας του, και απώλεσε τις πατρογονικές εστίες του Πόντου, της Ιωνίας και του Βυζαντίου.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΔΑ  ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΙΟΥΛΊΟΥ 2011 ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ,  ΕΝΑ   ΛΟΥΛΟΎΔΙ,  ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΟΤΑΞΙΤΙΚΑ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΑ ΣΤΑΓΟΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ( ΛΑΟΣ) ΟΙ ΟΠΟΊΟΙ ΕΝΔΈΧΕΤΑΙ Ν ΑΠΡΟΣΠΑΘΉΣΟΥΝ ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΝ ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ ΚΑΠΗΛΕΥΟΜΕΝΟΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΛΛΗΝΑ. Αν ζούσε σήμερα ο Δραγούμης δεν θα χαράμιζε ούτε καν του σάλιο του, για τα κατοχικά υπολείμματα του ΔΝΤ, τους καρατζαφέρε ένα υπουργείο τζέφρυ, και τους Μπουμπούκους τους.

 Πατριωτικό Μέτωπο Αθήνας