Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ


«Υπάρχουν τα λεφτά». (Γιώργος)

«Δεν υπάρχει σάλιο». (Λοβέρδος) 

«Μαζί τα φάγαμε». (Πάγκαλος) 

Η Γερμανία γιορτάζει την επανένωσή της, στην πραγματικότητα, αν όχι τον πολιτικό εκγερμανισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τουλάχιστον την εγκαθίδρυση ενός Δ' Γερμανικού Ράιχ από τις Βαλτικές χώρες έως την Ιβηρική...
του ΣΤΑΘΗ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

Στο πλαίσιο αυτών των εορτασμών βραβεύθηκε με το βραβείο «Γκουάντρικα» για τη «Δύναμη» και την «Αλήθεια» και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας του Μνημονίου, κ. Παπανδρέου. Το βραβείο επέδωσε στον Ελληνα Πρωθυπουργό ο διοικητής της Ντόυτσε Μπανκ, κ. Γιόσεφ (και κρίνοντας εξ όσων είπε:) Γκαίμπελς Ακερμαν.

Αλλά, αν η προσφώνηση του Γερμανού Τραπεζίτη έβριθε από ευφημισμούς, ψέματα και προπαγάνδα, άλλο τόσο γεμάτη απ' τα ίδια ήταν και η αντιφώνηση «του ανθρώπου τους (των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς) στην Αθήνα», κι εν προκειμένω βραβευόμενου στο Βερολίνο, Γιώργου. Εν πρώτοις το ίδιο το βραβείο είναι ψευδεπίγραφο: αποδίδεται για τη «Δύναμη», σε μια στιγμή που η Ελλάδα είναι εξαιρετικά αδύναμη και την «Αλήθεια», τη στιγμή που ο βραβευόμενος όχι μόνον μας έχει φλομώσει στα ψέματα, αλλά και έχει διασύρει την ίδια του τη χώρα διεθνώς, κατηγορώντας την για διαφθορά, τεμπελιά και ανικανότητα -ρετσινιές από τις οποίες θα κάνουν ίσως μια - δυο γενιές οι Ελληνες να αποπλυθούν.


Προσέξτε τώρα [διότι είναι ενδεικτικό τού πώς δουλεύει η εξουσία και η (παρα) πληροφόρηση] πόσους ευφημισμούς χώρεσε σε μία μόνον παράγραφο ο κ. Γιόζεφ (Γκαίμπελς) Ακερμαν.
Είπε: «Κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες πήρατε την απόφαση να ακολουθήσετε την οδό της αλήθειας...».
Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να έχει πει: «κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που ο ίδιος δημιουργήσατε διεκτραγωδώντας ανά την υφήλιο την κατάστασή σας (στην "εντατική") πήρατε την απόφαση να θέσετε τη χώρα σας υπό καθεστώς κατοχής. Της δικής μας κατοχής».

Είπε: «Τα ελληνικά δημοσιονομικά βρίσκονται στον δρόμο της βελτίωσης και οι δομικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία προχωρούν».
Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να έχει πει: «Τα ελληνικά δημοσιονομικά έχουν μπει στο σπιράλ του θανάτου, οι περικοπές που κάνετε γιγαντώνουν την ύφεση κι έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να σας πίνουμε το αίμα στο διηνεκές».
Τέλος, ο Γερμανός Υπερτραπεζίτης ευχήθηκε: «Σας ευχόμαστε να παραμείνετε σταθερός στην πορεία σας προς το συμφέρον της χώρας σας και της Ευρώπης», δηλαδή «να παραμείνετε σταθερός στα δάνεια, στις αγορές όπλων και στην εκτέλεση των εντολών που λαμβάνετε απ' το Διευθυντήριό μας στις Βρυξέλλες». Αλλά, αν ο πολιτικός εγγονός του Βίσμαρκ υπήρξε Ευρωπαίος εν σχέσει με το πρωτόκολλο των ευφημισμών, ο δικός μας πολιτικός εγγονός του Τρικούπη υπήρξε τελείως φτωχοβαλκάνιος στην αντιφώνησή του τονίζοντας ότι «φτιάχνουμε μια νέα Ελλάδα» (με ξεφτιλισμένους συνταξιούχους, τρομοκρατημένους δημοσίους υπαλλήλους και ραγιάδες εργαζόμενους) ενώ δεν δίστασε να αφιερώσει το βραβείο του στο... ελληνικό έθνος, δηλαδή στους συμπατριώτες του που μακελεύει...

Πλην όμως εκεί που ο γιος του Ανδρέα ξεπέρασε τον εαυτόν του (και ως προς τη δημαγωγία και τον πατέρα του), ήταν όταν είπε επί λέξει τα εξής: «Εάν κάποιος πίστευε τα όσα μετέδιδαν πριν από λίγο καιρό αρκετά ΜΜΕ, η Ελλάδα θα ήταν μια χώρα τεμπέληδων».
Μα αυτό ακριβώς φώναζε ο ίδιος έχοντας πάρει σβάρνα τα μεϊντάνια του ντουνιά κραυγάζοντας για τη διαφθορά μας και την τεμπελιά μας! Αθεόφοβος;
Οχι! Θεομπαίχτης!
Απ' την άλλη, χρόνια τώρα λέμε και γράφουμε ότι παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα (τα κλισέ και τα στερεότυπα), οι «Ελληνες δουλεύουν πιο πολύ απ' όλους στην Ευρώπη». Ε, αυτό ακριβώς παραδέχθηκε οψίμως, μόλις προχθές και ο κ. Παπανδρέου, κλείνοντας την αντιφώνησή του. Δεν παίζεται!

Υ.Γ.:
Η πραγματικότητα κινείται σε άλλες συχνότητες, που φαίνεται να μην ιδρώνουν το αυτί της κυβέρνησης, παρ' ότι τις παράγει η ίδια: το Πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων για το 2011 θα είναι το χαμηλότερο από το 1994! Δεν μιλάμε για χαμηλό βαρομετρικό, μιλάμε για χαμηλές συχνότητες, απ' αυτές που πιάνουν τα αυτιά μόνον των τρωκτικών...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου