Σταλινισμός και ασιατοποίηση της Ελλάδας
Ο «Ριζοσπάστης», σε πρόσφατο φύλλο του, υπερασπίστηκε την ελεύθερη παραμονή των τριτοκοσμικών μεταναστών στη χώρα, γιατί είναι «θύματα του ιμπεριαλισμού». Και για τη συνεχιζόμενη εισαγωγή φτηνών εργατών λέει ότι «ο καπιταλισμός αυξομειώνει την εισροή εργασίας ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες του».Τα «επιχειρήματα» αυτά είναι...
πλάγια υποστήριξη των μεγαλοαστικών σχεδίων για ασιατοποίηση της χώρας. Το πρόβλημα της εξαθλίωσης των λαών του τρίτου κόσμου από τον ιμπεριαλισμό δεν μπορεί να το λύσει η Ελλάδα. Αν συνεχιστεί η αθρόα εισαγωγή τους, θα γίνει και η Ελλάδα χώρα του τρίτου κόσμου. Όσο για την εισροή φτηνής εργασίας, αυτή δεν είναι «αυξομειούμενη» αλλά συνεχώς αυξανόμενη, και μάλιστα σε εποχές κρίσης και μαζικής ανεργίας του ελληνικού λαού. Η καλύτερη απάντηση, όμως, σε αυτά υπάρχει στην επόμενη σελίδα του ίδιου φύλλου της εφημερίδας, όπου άνεργος Έλληνας ναυτεργάτης δηλώνει: «Δεν μπορούμε να βρούμε δουλειά με τίποτα. Οι εφοπλιστές στη θέση μας χρησιμοποιούν φθηνούς ανασφάλιστους Ασιάτες».
ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟ ΚΚΕ ΣΕ ΡΟΛΟ ΕΦΕΔΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
 Στην τελευταία γενική απεργία, η σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ πέρασε με άριστα τις εξετάσεις υποταγής στο σύστημα. Πάντως, την εμπιστοσύνη της ελληνικής εργατικής τάξης δεν πρόκειται να την ξανακερδίσει ποτέ.
Την κρίσιμη αυτή ιστορική περίοδο, που ο αγωνιζόμενος ελληνικός λαός πρέπει να παλέψει με αρραγή ενότητα ενάντια στους δυνάστες του, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε θα ήταν ένας εσωτερικός πόλεμος μέσα στο στρατόπεδο του. Αυτόν ακριβώς το ρόλο έρχεται να παίξει η σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ, ακολουθώντας πιστά την ιστορική της αποστολή, αυτή που τόσο επιτυχημένα έχει εκπληρώσει στο παρελθόν, με τη Συμφωνία της Βάρκιζας, όταν παρέδωσε αμαχητί την εξουσία στα χέρια του ημιθανούς ελληνικού καπιταλισμού.
Ανέκαθεν το ΚΚΕ έκανε ότι μπορούσε για να διασπάσει το εργατικό κίνημα: χωριστές συγκεντρώσεις και κατηγορίες κατά των υπόλοιπων διαδηλωτών ότι είναι «οπορτουνιστές», «συμβιβασμένοι», «προβοκάτορες» κ.λπ. Στην τελευταία 48ωρη γενική απεργία, η τακτική αυτή ήρθε να κορυφωθεί και να εξελιχθεί, προσλαμβάνοντας όλα τα αποκρουστικά ιστορικά χαρακτηριστικά του σταλινισμού: την υπεράσπιση των αστικών θεσμών, τον τραμπουκισμό, τις τερατώδεις κατηγορίες και την παραποίηση της πραγματικότητας.
Το σχέδιο ήταν σαφές. Η ηγεσία του ΚΚΕ έπρεπε να προκαλέσει μια σύγκρουση του κόμματος της με όλους τους υπόλοιπους αγωνιζόμενους, υπερασπιζόμενη συγχρόνως την αστική νομιμότητα. Ο ιδανικός τρόπος ήταν η ψευδεπίγραφη «περικύκλωση» της Βουλής της 20ής Οκτωβρίου, η οποία όμως (όλως τυχαίως) είχε μέτωπο ενάντια σε όλους τους άλλους διαδηλωτές, τους οποίους η περιφρούρηση του ΚΚΕ αντιμετώπιζε ως εχθρούς, άρα στην πραγματικότητα ήταν προστασία της Βουλής. Η σταλινική περιφρούρηση, με τα παγωμένα βλέμματα, τα ρόπαλα και τα κράνη, κοιτούσε ως μιάσματα τους υπόλοιπους διαδηλωτές και τους έκανε έλεγχο ταυτοτήτων.
Η πρόκληση έπιασε τόπο. Ομάδες ανεγκέφαλων και ύποπτων κουκουλοφόρων επιδόθηκαν σε ένα βίαιο πόλεμο με τους κρανοφόρους-ροπαλοφόρους του ΚΚΕ, δίνοντας το τέλειο άλλοθι για να ξεδιπλωθεί τις επόμενες μέρες όλο το σταλινικό σχέδιο.
Η κλίκα του Περισσού ήταν πανέτοιμη για να εξαπολύσει την επίθεση της. Κατηγόρησε όλες τις υπόλοιπες οργανώσεις ως άντρα «ασφαλιτών» και «προβοκατόρων». Την ευθύνη για το νεκρό οπαδό της δεν την απέδωσε στο αστικό κράτος αλλά στους υπόλοιπους διαδηλωτές. Στοχοποίησε με επιμονή και χωρίς κανένα στοιχείο το κίνημα «Δεν Πληρώνω», εξυπηρετώντας ουσιαστικά τα συμφέροντα των εργολάβων των διοδίων.
Για να αποδείξει τους τερατώδεις ισχυρισμούς της, η ηγεσία του ΚΚΕ επιστράτευσε τα γνωστά όπλα της σταλινικής σχολής: ακραία ψέματα, ψευδομαρτυρίες στελεχών της, συγκόλληση άσχετων στοιχείων για την κατασκευή ανύπαρκτων σεναρίων.
Η συνέχεια γράφτηκε με την ανακοίνωση του Περισσού για τις γνήσιες λαϊκές αντιδράσεις της 28ης Οκτωβρίου, που μετέτρεψαν τις παρελάσεις σε κορυφαίες στιγμές εξέγερσης. Η ανακοίνωση αυτή, με το γνωστό ύπουλο τρόπο, ενώ -δήθεν- στήριζε τις αντιδράσεις, στην ουσία τις ακύρωνε, επισημαίνοντας ότι κάποιοι ύποπτοι «θύλακες» καιροφυλακτούν για να τις εκμεταλλευτούν προς όφελος τους. Το υπονοούμενο ήταν σαφές και εντασσόταν στη γνωστή τρομοκρατική γραμμή του ΚΚΕ, ότι όποιος επιτίθεται στη Βουλή, τον κοινοβουλευτισμό και τους φορείς του, είναι «ακροδεξιός» και μελλοντικός «πραξικοπηματίας».
Το θέμα όμως είναι ότι οι εποχές που ο σταλινισμός ήταν κραταιός και κατάφερνε να χειραγωγήσει τις μάζες έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ο ελληνικός λαός θυμάται πολύ καλά τις προδοσίες του παρελθόντος και τη συνεργασία του ΚΚΕ με το αστικό στρατόπεδο: Λίβανος, Καζέρτα, Βάρκιζα, συγκυβέρνηση 1989 κ.λπ. Το κόμμα αυτό είναι ιστορικά καταδικασμένο. Το γόητρο του είναι εδώ και δεκαετίες καταρρακωμένο. ΓΓ αυτό και θα σπάσει τα μούτρα του. Ακόμα και μέσα στο εσωτερικό του, υπάρχουν έντονες αντιδράσεις για την τακτική του. Είναι λοιπόν βέβαιο ότι το κύμα της εξέγερσης του ελληνικού λαού θα αποκαλύψει το ρόλο αυτού του ιστορικού απολιθώματος και θα απελευθερώσει τις αγωνιστικές δυνάμεις που κρατά εγκλωβισμένες.
Βασίλης Παπανικολάου
Aπό την εφημερίδα ''Σοσιαλιστική Προοπτική''