«Ή Πατρίς ή Πάτρα»: Το μεγάλο λιμάνι που από πύλη της Ελλάδας στην Δ.Ευρώπη εξελίσσεται σε ένα τεράστιο γκέτο τριτοκοσμικών μεταναστών!
Σε όλη την Ευρώπη κύματα μεταναστών μεταβάλλουν την φυσιογνωμία των πόλεων. Αυτό είναι κυρίως εμφανές σε πόλεις σταθμούς, δηλαδή σε κομβικά σημεία όπου συναθροίζονται μετανάστες στον δρόμο τους για αυτό υπολογίζουν ως προορισμό-στόχο. Μία τέτοια περίπτωση πόλης είναι η Πάτρα, όπου λόγω των ιδιαιτεροτήτων της έχει καταστεί σταθμός μεταναστών οι οποίοι ελπίζουν να περάσουν παράνομα στην Ιταλία,..
και από εκεί στην κεντρική Ευρώπη. Η συρροή των μεταναστών συντελείται ποικιλοτρόπως, ακόμα και με τα πόδια πάνω στις σιδηροδρομικές ράγες, η οποία αυτή την περίοδο δεν χρησιμοποιείται από τον ΟΣΕ. Η παρουσία τους γίνεται αισθητή από την περιοχή του Ρίου, όπου βρίσκουν πρόχειρο καταφύγιο, κυρίως ανάμεσα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ρίου και στην Εγνατία οδό, στο κέντρο δηλαδή του Ρίου, δημιουργώντας ανησυχία στους πολίτες. H παρουσία τους αυτή συναγωνίζεται το μόνιμο πρόβλημα του καταυλισμού των αθιγγάνων οι οποίοι εφορμούν "οικογενειακώς" στα καταστήματα και τις γειτονιές του Ρίου για να "ψωνίσουν". Ο καταυλισμός τους βρίσκεται πλησίον του Καστριτσίου,σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από το αστυνομικό τμήμα(!) και βρίσκεται στα όρια του πανεπιστημίου (απέναντι από το ΙΤΥ- Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών). Η παρουσία τους συνεπάγεται διαρκή όχληση για τους ενοίκους της Φοιτητικής Εστίας Πατρών οι οποίοι φοβούνται ακόμα και να απλώσουν τα ρούχα τους,αλλά και γενικώς για όποιον κυκλοφορεί στον χώρο του Πανεπιστημίου. Συνεχίζοντας προς την Πάτρα,ο επισκέπτης θα συναντήσει διάφορες φυλετικές ομάδες. Η πόλη και ειδικά η παράκτια περιοχή της πόλης έχει εξελιχθεί σε ένα τεράστιο γκέτο με ζώνες επιρροής,εκ των οποίων οι πιο ισχυρές είναι μία σομαλική,μία αλγερινή και μία αφγανική. Οι ζώνες αυτές,είναι κρίσιμες καθώς από εκεί οι μετανάστες προσπαθούν να σκαρφαλώσουν σε φορτηγά εντός των οποίων θέλουν να κρυφτούν κατά το ταξίδι προς Ιταλία. Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να μελετήσει το θέμα κάνοντας μια απλή βολτα. Φτάνοντας στην είσοδο της πόλης, στην οδό Κορίνθου από τη θέση του Αρχαιολογικού Μουσείου, μέχρι και στο ύψος της Αγίας Σοφίας περίπου,είναι η κυρίως Αφγανική Ζώνη. Το σημείο είναι κρίσιμο καθώς τα φανάρια και η κίνηση μειώνουν την ταχύτητα των φορτηγών, επιτρέποντας τις προσπάθειες σκαρφαλώματος στα φορτηγά,σε όποιο σημείο μπορούν να κρυφτούν από τους οδηγούς, οι οποίοι σε κατάσταση απελπισίας προσπαθούν να τους κατεβάσουν. Η επόμενη περιοχή είναι στο λιμάνι Πατρών όπου οι κατά κύριο λόγο Αλγερινοί καραδοκούν,υπολογίζοντας πότε θα απομακρυνθούν οι φύλακες ώστε να σκαρφαλώσουν τα συρματοπλέγματα και να μπουν στο λιμάνι. Όσοι βρίσκονται πλησίον του Σιδηροδρομικού σταθμού έχουν τη δυνατότητα παρακολούθησης του θεάματος αυτού. Σε αυτή ειδικά την περιοχή αλλά και αλλού,μηνύματα γραμμένα από μετανάστες κάνουν την εμφάνιση τους στους τοίχους. Η αραβική γραφή η οποία είχε εξαφανιστεί από την Πελοπόννησο εδώ και 190 χρόνια (από την εποχή που τη χρησιμοποιούσαν οι Οθωμανοί δυνάστες) έχει αρχίσει σιγά σιγά να επανεμφανίζεται στην πόλη, προδιαγράφοντας ένα δυσοίωνο μέλλον… Το ειρωνικό είναι ότι ακριβώς δίπλα σε αναρχοαριστερίστικα–«προοδευτικά» συνθήματα συμπαράστασης προς τους μετανάστες βρίσκονται συνθήματα υβριστικά προς το "Γιουνάν"(την Ελλάδα) γραμμένα στην αραβική γλώσσα, καθώς, από ότι φαίνεται, η μεταχείριση που τυγχάνουν δεν είναι ανάλογη των προσδοκιών τους…. Προχωρώντας προς την περιοχή του φάρου, ο επισκέπτης μπαίνει στην περιοχή των μαύρων,όπου στον προσφάτως ανανεωμένο παράκτιο χώρο με θέα την περιοχή του Μεσολογγίου, καθώς και του όρους της Ταφιασού και της Ομηρικής Χαλκίδος εξελίσσονται ίσως οι πιο εξωπραγματικές σκηνές. Βιαιότατες συμπλοκές μεταξύ αραπάδων και Αλγερινών,για καθορισμό των μεταξύ τους "συνόρων", ήτοι των ζωνών επιρροής και πλί ατσικου, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Στο φανάρι κοντά στην οδό Παπαφλέσσα, λαμβάνουν χώρα οι γνωστές σκηνές με τους οδηγούς φορτηγών και τους μαύρους που σκαρφαλώνουν πάνω στα οχήματα, ανάμεσα στις ρόδες, ή όπου βρουν. Ταυτόχρονα και μέχρι να ανάψει το πράσινο "εφορμούν" τα αθιγγανόπαιδα στα αυτοκίνητα για το γνωστό «καθάρισμα»,και ενόσω ο οδηγός ωρύεται ότι το αυτοκίνητό του είναι αρκούντως καθαρό, το παιδί έχει απορροφηθεί από το θέαμα με τους μαύρους και το φορτηγό, αφήνοντας το καθάρισμα στη μέση, και προκαλώντας απανωτά κορναρίσματα μόλις ανάψει πράσινο. Όλο αυτό το σκηνικό αποτελεί συνοπτική απεικόνιση της βαθύτατης παρακμής της πόλης της Πάτρας αφού καλό είναι να συνεκτιμηθεί ότι όλα αυτά γίνονται δύο τετράγωνα από το κέντρο διασκέδασης "Veso Mare" όπου το πολυσινεμά και οι διάφορες δυνατότητες «διασκέδασης» προσελκύουν όλο το φάσμα πληθυσμού της πόλης και ιδίως την καθημαγμένη και παραπαίουσα πατρινή «νεολαία». Πρόκειται για το επίκεντρο της παρακμής, που, μαζί με πολλά άλλα ανάλογα «διασκεδαστήρια» επιβάλλουν στους κατοίκους την απόλυτη πνευματική εξαχρείωση. Γιατί η παρακμή και εξαχρείωση της πόλης (πράγμα που ισχύει και για τις μεγαλουπόλεις της Ελλάδας και της Ευρώπης εν γένει), δεν πρέπει να αποδοθεί αποκλειστικά και μόνο στην τρέχουσα εισβολή των τριτοκοσμικών. Η πόλη είχε προοδευτικά περιπέσει σε μόνιμη καταναλωτική χαύνωση- βοηθούσης της γνωστής, αισχρής, ενδημικής, καρναβαλικής υποκουλτούρας-ώστε να περιέλθει σε τέτοιο βαθύ λήθαργο, σε τέτοια παραλυσία παθητικότητος, ώστε σήμερα να φαντάζει αδύνατον να προβάλλει ο Ελληνικός πληθυσμός κάποια σοβαρή αντίσταση στην καλπάζουσα επέλαση της γυφτιάς, της αραπιάς όπως θα απαιτείτο για να διατηρηθούν κάποιες ελπίδες διασώσεως. Το μέλλον φαντάζει εφιαλτικό και η Πάτρα αποτελεί μια απλώς από τις άπειρες εκφάνσεις τους ιδίου φαινομένου που αφορά ολόκληρη της Ευρώπη, εκδηλώνεται όμως με μικρές κατά τόπους διαφοροποιήσεις.