Απέλαση των λαθρομεταναστών τώρα! Συνέντευξη του Μάκη Βορίδη
Απέλαση των λαθρομεταναστών τώρα! Συνέντευξη του Μάκη Βορίδη στην εφημερίδα «Εν Πειραιεί»
Ο Μάκης Βορίδης είναι από τους ελάχιστους Έλληνες πολιτικούς που δεν μασούν τα λόγια τους και δεν κρύβουν τις σκέψεις τους. Και αυτή την φορά, που η πατρίδα περνά κρίσιμες ώρες, ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. μάς παραχωρεί συνέντευξη-καταπέλτη που μιλά στην ψυχή του Έλληνα πολίτη. Με υψηλό αίσθημα ευθύνης αναφέρεται στην κατάσταση της Ελλάδας,
στο πιο αντιπατριωτικό κράτος της Μεταπολίτευσης και στο παραδοσιακό πολιτικό σύστημα που οδήγησε, όπως λέει, την χώρα σε αναξιοπιστία, σε διεθνή κηδεμονία και σε οικονομική εξάρτηση, λέγοντας συνεχώς ψέματα στους πολίτες.
Υποστηρίζει ότι προϋπόθεση για την προκοπή του ελληνικού έθνους, είναι η μεθοδική μεταρρύθμιση του μεταπολιτευτικού κράτους σε όλες του τις λειτουργίες: στην δημόσια διοίκηση, στα ΑΕΙ, στην Παιδεία, στον Πολιτισμό.
Για το μεγάλο θέμα των ημερών, την εγκληματικότητα, που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την λαθρομετανάστευση, χωρίς περιστροφές αποκαλεί την κυβέρνηση ενοχική, κομπλεξική και δειλή να δώσει λύση στο πρόβλημα, ενώ την ίδια ώρα «απολογείται στους μισότρελους της Άκρας Αριστεράς». Ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. ζητά άμεση απέλαση των λαθρομεταναστών, μηδενική ανοχή στην εγκληματικότητα, απαγόρευση πρόσβασής τους στο σύστημα υγείας και πρόνοιας.
Κύριε Βορίδη, το πολιτικό σύστημα δέχτηκε άλλο ένα σοβαρό πλήγμα στην αξιοπιστία του. Ο Στρος Καν αποκάλυψε υπόγειες διαδρομές του Γιώργου Παπανδρέου για την είσοδό μας στο Μνημόνιο. Οι πολίτες, ξέρετε και εσείς, τι λένε. Ότι για άλλη μία φορά εξαπατήθηκαν. Φοβάστε εξελίξεις όσον αφορά την σταθερότητα στην χώρα μας;
Οι πολίτες πράγματι εξαπατήθηκαν, αλλά διερωτώμαι αν έχουμε εντοπίσει το βασικό σημείο της απάτης: αυτό ήταν η οικονομική, τόσο σε δημοσιονομικό όσο και σε παραγωγικό επίπεδο, κατάσταση της χώρας. Τώρα, το ότι η κατάσταση αυτή θα δημιουργούσε κρίση δανεισμού, ήταν περίπου προφανές. Για εμένα, το ζήτημα του τρόπου δανεισμού, αν και κρίσιμο για την επιβίωση της χώρας, αποτελεί συνέπεια της άθλιας κατάστασης του ελληνικού Δημοσίου, της άφρονος πολιτικής που ακολουθείτο για δεκαετίες.
Άρα, η συζήτηση για το ΔΝΤ, ή για τον Μηχανισμό Στήριξης, είτε ξεκίνησε τον Οκτώβριο είτε τον Μάρτιο, είτε είχε αρχικώς συμβουλευτικό χαρακτήρα είτε είχε εξ αρχής ως αντικείμενο την εξασφάλιση δανεισμού, έχει δευτερεύουσα σημασία. Το πρωτεύον είναι ότι το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα οδήγησε την χώρα σε αναξιοπιστία, σε διεθνή κηδεμονία και σε οικονομική εξάρτηση και το έκανε αυτό λέγοντας συνεχώς ψέματα στους πολίτες.
Πώς γίνεται, ένα πατριωτικό κόμμα να ψηφίζει το Μνημόνιο που μιλά για παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας; Είδαμε και τον πρόεδρο του κόμματός σας να λέει «ναι» από του βήματος της βουλής, στο ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου, εκτός της Ακρόπολης και του Λευκού Πύργου.
Το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής είναι μία συμφωνία του Ελληνικού Δημοσίου με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, την Ε.Κ.Τ. και το ΔΝΤ για να δανειοδοτηθεί το Ελληνικό Δημόσιο και να διασφαλίσει την ομαλή εκπλήρωση των υποχρεώσεών του προς τους εργαζόμενούς του, προς τους συνταξιούχους, προς τους προμηθευτές του και προς τους δανειστές του. Το Πρόγραμμα αυτό περιέχει συγκεκριμένα μέτρα: μέτρα δημοσιονομικά και διαρθρωτικά. Το ερώτημα λοιπόν, δεν είναι αν μας ενοχλεί το πρόγραμμα αυτό: για να συνεννοηθούμε, δεν με ενοχλούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Με ενοχλεί και με προσβάλλει η κηδεμονία, ο ασφυκτικός έλεγχος.
Αλλά υπάρχει, μήπως, κανείς που ισχυρίζεται ότι η χώρα που είναι δανεισμένη με 330 δισ. ευρώ, θα πρέπει να συνεχίσει να καταρτίζει προϋπολογισμούς με ελλείμματα 15%, 10% ή και 7%; Και ποιος θα συνεχίσει να δανείζει σε μία τέτοια χώρα; Και αν δεν δανείζει κανείς, πώς θα πληρώνονται τα πρωτογενή ελλείμματα, αλλά και οι δανειακές υποχρεώσεις;
Και τέλος, για να τελειώνουμε και με όσους ανακάλυψαν τον πατριωτισμό, για να υπερασπιστούν το πιο αντιπατριωτικό κράτος που οικοδομήθηκε από την Μεταπολίτευση και μετά. Αυτοί που σήμερα κόπτονται για την εθνική κυριαρχία που υπονομεύει το μνημόνιο, είναι έτοιμοι για πατριωτικές θυσίες; Δηλ. να διώξουμε τους δανειστές και να μειώσουμε τους μισθούς του Δημοσίου στο 50% και τον αριθμό των υπαλλήλων κατά 30%; Ή μήπως εκείνο που εννοούν οι όψιμοι πατριώτες είναι ότι δεν θέλουν να χάσει η δημοσιο-υπαλληλία τα ωραία της «κεκτημένα»; Και το δήθεν «εθνικό» κράτος να παραμείνει για πάντα αντιπαραγωγικό και διεφθαρμένο και γραφειοκρατικό;
Επειδή εγώ τις πατριωτικές ιδέες δεν τις ανακάλυψα το 2011, όταν μου πείραξαν τον μισθό, αλλά τις υπηρετώ 30 χρόνια, μαθήματα εθνικοφροσύνης δεν δέχομαι. Και διευκρινίζω ότι προϋπόθεση για την προκοπή του ελληνικού έθνους, είναι η μεθοδική μεταρρύθμιση του μεταπολιτευτικού κράτους σε όλες του τις λειτουργίες: στην δημόσια διοίκηση, στα ΑΕΙ, στην Παιδεία, στον Πολιτισμό. Η πατριωτική θέση είναι μία και απλή: να γκρεμίσουμε το μεταπολιτευτικό κράτος και να οικοδομήσουμε μία Νέα Πολιτεία.
Κάποιοι θα ξεβολευτούν: κατανοητή η αγωνία και ο φόβος τους. Αλλά όχι τώρα να μας έχει γίνει και εκφραστής της πατριωτικής θέσεως ο Φωτόπουλος! Μην τρελαθούμε και τελείως. Όσο για το «ξεπούλημα» του εθνικού πλούτου: δηλ. υφίσταται σήμερα άποψη που λέει ότι πρέπει να υφίσταται ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, που να μην αξιοποιείται, ακόμη και με εκποίηση, αλλά οι φόροι να αυξάνουν και οι μισθοί να μειώνονται; Ή ότι απομειώνεται η εθνική κυριαρχία, αν το Δημόσιο πουλήσει κάποιο διαμέρισμα ή κάποιο αγροτεμάχιο που έχει στην ιδιοκτησία του;
Η εθνική κυριαρχία συνδέεται όχι με το θησαυροφυλάκιο του κράτους, όχι με το κράτος ως fiscus, αλλά με την εξουσία, δηλ. με το κράτος ως imperium. Δηλαδή, με το κράτος που διατηρεί για τον εαυτό του το μονοπώλιο της θεσπίσεως κανόνων δικαίου και το μονοπώλιο της βίας. Το κράτος-επιχειρηματίας, το κράτος ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής, ή το κράτος broker ακινήτων, ανήκει στην σοσιαλιστική παράδοση και όχι στις αντιλήψεις της Δεξιάς.
Έχετε μιλήσει για την ανάγκη εφαρμογής ενός προγράμματος ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων. Τι περιλαμβάνει αυτό το πρόγραμμα; Θα μας έβγαζε από την αδιέξοδη οικονομική κατάσταση;
Για να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα χρειάζεται πρωτίστως μία ανάλυση του τι μας έφτασε ως εδώ, του τι και ποιος φταίει; Μόνο αν εντοπίσεις τα αίτια μίας καταστάσεως, μπορείς να προτείνεις την θεραπεία της. Για μας, υπεύθυνος για την κατάσταση είναι το κομματοκρατικό σύστημα, η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, ο κρατισμός.
Άρα, ο μεγάλος ασθενής είναι το κράτος, όπως ορθά έλεγε ο Κώστας Καραμανλής και αυτό που χρειαζόμαστε είναι η επανίδρυσή του. Το γιατί ο Κώστας Καραμανλής, αν και ορθά εντόπισε το πρόβλημα, δεν κατόρθωσε να το αντιμετωπίσει αυτό είναι πράγματι αντικείμενο μίας μεγάλης συζητήσεως. Προφανώς, στα πλαίσια μίας συνεντεύξεως είναι αδύνατο να αναλύσω ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, θα το συνόψιζα, όμως, σε ορισμένα βασικά πράγματα:
• Δραστική μείωση της λειτουργίας του Δημοσίου, περιορισμό των αρμοδιοτήτων του, του κόστους του, του αριθμού των εργαζομένων σε αυτό.
• Βαθιές συνταγματικές αλλαγές: δηλ. ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Πρωθυπουργού, απευθείας εκλογή του από τον λαό, δημιουργία ασυμβιβάστου υπουργού-βουλευτή, μείωση αριθμού των βουλευτών, κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, θέσπιση συνταγματικού ορίου για τα δημοσιονομικά ελλείμματα, αναθεώρηση του άρθρου 86 για την ευθύνη των υπουργών, αναθεώρηση του άρθρου για την προστασία του περιβάλλοντος.
• Δημιουργία σταθερού φορολογικού πλαισίου, κωδικοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, απλούστευση του φορολογικού δικαίου, μείωση των φορολογικών συντελεστών.
• Μείωση της γραφειοκρατίας, απλοποίηση διαδικασιών, νέο αυστηρό πειθαρχικό δίκαιο για τους δημοσίους υπαλλήλους.
• Εκτεταμένο πλαίσιο συγχωνεύσεων δημοσίων οργανισμών και φορέων, απόλυση των πλεοναζόντων δημοσίων υπαλλήλων.
• Ενίσχυση μισθολογική των αστυνομικών, των υπηρετούντων στις ένοπλες δυνάμεις, στο δικαστικό σώμα, στο διπλωματικό σώμα, των ανωτέρων στελεχών της δημόσιας διοικήσεως.
• Διαμόρφωση εσωτερικής διοικητικής ιεραρχίας, μεταφορά δικαιώματος υπογραφής στους διευθυντές, ενίσχυση των αμοιβών των διευθυντικών στελεχών της δημόσιας διοίκησης, μεταφορά πειθαρχικής εξουσίας στους διευθυντές των δημοσίων υπηρεσιών.
• Δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις, ταχύτερες αδειοδοτήσεις.
• Συγχώνευση ΑΕΙ, έλεγχος του ισολογισμού τους, χρηματοδότησή τους ανάλογα με την αξιολόγησή τους.
• Άμεση απέλαση των λαθρομεταναστών, μηδενική ανοχή στην εγκληματικότητα, απαγόρευση πρόσβασης των λαθρομεταναστών στο σύστημα υγείας και πρόνοιας.
Αυτοί οι οποίοι μάς έριξαν στον γκρεμό, μπορούν να δώσουν λύσεις, επαναφέροντας την χώρα στην ανάπτυξη και την ευημερία;
Όχι, δεν πιστεύω ότι λύσεις μπορούν να δοθούν από το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα. Δεν έχει την αξιοπιστία, την θέληση και το θάρρος να προβεί σε τομές τέτοιας εκτάσεως και εντάσεως.
Αν δεν τα καταφέρει η κυβέρνηση, βλέπετε κοινωνικές αναταραχές με ολοσχερή κατάρρευση του παρόντος πολιτικού συστήματος;
Το απεύχομαι, αλλά δεν το αποκλείω. Εκείνο όμως, που μπορώ να πω είναι ότι πλέον μεταρρυθμιστικές, εκσυγχρονιστικές, βαθιά πατριωτικές δυνάμεις, αισθάνονται την ανάγκη να λειτουργήσουν πολιτικά αποδεσμευμένες από τα δεσμά των λαϊκιστών, των εκπροσώπων του πολιτικού κατεστημένου και του αντιδραστικού πολιτικοκοινωνικού συσχετισμού που εκφράζει τους κρατικοδίαιτους.
Επιτέλους, η φωνή των ιδιωτικών υπαλλήλων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των επιχειρηματιών, των αγροτών, των εργατών πρέπει να ακουστεί. Αυτή την στιγμή οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν παραλύσει. Και αυτό γιατί προσπαθούν να χωρέσουν όλα τα καρπούζια σε μία μασχάλη: δεν γίνεται να συνυπάρξουν πλέον στο ίδιο κόμμα και οι εκφραστές των κρατικοδίαιτων συνδικάτων και οι οπαδοί των μεταρρυθμίσεων.
Όχι γιατί δεν είναι κατανοητή η ανάγκη των πολιτικών ισορροπιών, όσο γιατί η ισορροπία αυτή παραλύει την μεταρρυθμιστική ορμή. Η ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού θα γίνει με όρους συγκρουσιακούς: όσοι θέλουν να δουν την Ελλάδα να προκόβει, να αποκτά την ανταγωνιστικότητα, να παίρνει την θέση της ανάμεσα στα πιο προηγμένα έθνη του κόσμου, δεν έχουν πια τίποτε κοινό με την ρητορική της Αριστεράς και τους υποστηρικτές των προνομίων του Δημοσίου τομέα. Αυτή η σύγκρουση θα οδηγήσει στον εσωτερικό μαρασμό των παραδοσιακών κομμάτων και στην ανασύνθεση των πολιτικών δυνάμεων.
Μιλήσατε παραμονές της 25ης Μαρτίου στον Πειραιά, για μια κοινοβουλευτική επανάσταση. Τι εννοείτε;
Εννοώ ότι με ένα Σύνταγμα που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, που προστατεύει την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, που δεν παρέχει ενισχυμένες αρμοδιότητες στον Πρωθυπουργό, που δεν διαχωρίζει κάθετα την εκτελεστική από την νομοθετική εξουσία, το πολίτευμα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Και επειδή ορισμένες από τις διατάξεις του Συντάγματος στις οποίες αναφέρομαι είναι μη αναθεωρητέες, χρειάζεται μία κοινοβουλευτική επανάσταση, δηλ. μία πράξη πρωτογενούς εξουσίας για να δημιουργηθεί ένα νέα Σύνταγμα, δηλ. μία Νέα Πολιτεία.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. εισήλθε στην Βουλή το 2007 με κεντρικό σύνθημα «ρήξη και ανατροπή με το κατεστημένο». Κάποιοι, όμως κατηγορούν τον πρόεδρο του κόμματος ότι έγινε μέρος του συστήματος. Τι απαντάτε;
Ο ΛΑ.Ο.Σ. παραμένει σήμερα η πιο ρηξικέλευθη, η πιο ριζοσπαστική και ταυτοχρόνως η πιο υπεύθυνη πολιτική δύναμη. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς τις προτάσεις του και τον τρόπο που αντιπολιτεύεται την εκάστοτε κυβέρνηση.
Γιατί πίεζε το κόμμα σας τον κ. Μεϊμαράκη για την παραλαβή των υποβρυχίων;
Γιατί ή καταγγέλλεις την σύμβαση και ζητάς τα λεφτά σου πίσω ή παραλαμβάνεις. Δεν γίνεται μόνο να πληρώνεις δηλ. να επικαλείσαι την δική σου υποχρέωση και να μην αξιώνεις την αντιπαροχή. Τελικώς, όμως, αυτό γινόταν. Το Ελληνικό Δημόσιο πλήρωνε τις υποχρεώσεις του εκ της συμβάσεως, αλλά ούτε προέβαινε σε καταγγελία της συμβάσεως, ούτε παραλάμβανε τα υποβρύχια. Δηλαδή, κατάσταση εξωφρενική.
Είσαστε ο μόνος πολιτικός που έβαζε μετ’ επιτάσεως την τελευταία δεκαετία, το θέμα της λαθρομετανάστευσης στα κυρίαρχα ζητήματα που θα έπρεπε να απασχολήσουν τις κυβερνήσεις. Ακούγαμε ορισμένους να αφορίζουν τις απόψεις σας ως ακροδεξιές τότε, αλλά σήμερα που η λαθρομετανάστευση έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας, τους βλέπουμε να σιωπούν.
Τι να την κάνεις την δικαίωση όταν έρχεται αργά, όταν αυτά θα μπορούσαν να προληφθούν. Στον τόπο μας, πληρώνουμε ακριβά την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς και τον ενδοτισμό της καθεστωτικής Δεξιάς. Δεν ήταν προφανές ότι η ανεξέλεγκτη μετανάστευση θα οδηγούσε εδώ: στην εγκληματικότητα, στην διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, στην υπονόμευση του ασφαλιστικού συστήματος, στην εκπαιδευτική καθυστέρηση, στην πολιτιστική σύγκρουση; Τόσο μυαλό χρειαζόταν για να χαραχθεί μία ορθολογιστική μεταναστευτική πολιτική, για να ελεγχθούν οι μεταναστευτικές ροές και να ζουν όλοι αρμονικά, Έλληνες και νόμιμοι μετανάστες; Δυστυχώς, πλέον, αυτή η ευκαιρία χάθηκε, το εκκρεμές έχει πάει υπερβολικά στην μία άκρη και τώρα θα γυρίσει με βία προς την άλλη. Ας πρόσεχαν.
Ενώ η εγκληματικότητα βρίσκεται σε έξαρση, η Αστυνομία αποφεύγει να την αποδώσει στην αθρόα εισροή λαθρομεταναστών στην χώρα μας. Ενώ το κράτος έχει απολέσει δις ευρώ από το παρεμπόριο και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα μικρομάγαζα βάζουν λουκέτο, η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να λάβει μέτρα. Γιατί κατά την άποψή σας;
Γιατί είναι ενοχική, κομπλεξική και δειλή. Γιατί ακόμα και τώρα απολογείται στους μισότρελους της Άκρας Αριστεράς. Γιατί υποχωρεί στην βία των επαγγελματιών υπερασπιστών των μεταναστών. Γιατί υποχωρεί στην τρομοκρατική βία του παρακράτους της Άκρας Αριστεράς. Γιατί, πλέον, φοβάται και την αντίδραση των ίδιων των παρανόμων μεταναστών. Γιατί προτιμά ακόμη και σήμερα, να συμμαχεί με όλους τους παραπάνω, παρά με την ελληνική κοινωνία που υποφέρει.
Ποια είναι η λύση στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα;
Τις έχουμε πει και γράψει χιλιάδες φορές:
• Αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων.
• Έλεγχος και ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών.
• Ευρωπαϊκή συμφωνία με την Τουρκία για επανεισδοχή των μεταναστών.
• Αποκλεισμός των παρανόμων μεταναστών από όλες τις κοινωνικές παροχές, πλην αυτής της κατεπείγουσας παροχής ιατρικών υπηρεσιών.
• Επαναπατρισμός των παρανόμων μεταναστών.
• Επανεξέταση όλων των αδειών παραμονής με κριτήρια ποσοτικά και ποιοτικά.
Οι λύσεις υπάρχουν, πολιτική βούληση δεν υπάρχει και αυτό είναι που πρέπει να εκφράσει ο ελληνικός λαός.
Κύριε Βορίδη, έχετε δεχθεί το πολιτικό φλερτ από άλλους κομματικούς φορείς. Ποιο θα ήταν το κίνητρο ή η αιτία για να εγκαταλείψετε τον ΛΑ.Ο.Σ.; Υπάρχει κάτι που θα σας έβαζε στην διαδικασία επανεργοποίησης του Ελληνικού Μετώπου;
Δεν έχω δεχθεί κανένα φλερτ από κομματικούς φορείς. Διατηρώ ένα επίπεδο επικοινωνίας με συναδέλφους μου βουλευτές άλλων κομμάτων, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, με τους οποίους ανταλλάσσουμε απόψεις για την πορεία της χώρας και την δυνατότητα αναστροφής ενός καταστροφικού δρόμου. Δεν σκέφτομαι να εγκαταλείψω την πολιτική προσπάθεια του Γ. Καρατζαφέρη, οπότε αυτονοήτως, δεν σκέφτομαι να ενεργοποιήσω ο,τιδήποτε.
Πάντως, αρκετοί έχουν παραδεχτεί, και μην το αρνηθείτε, ότι ξεχωρίζουν η παρουσία σας και οι εύστοχες παρεμβάσεις στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΛΑ.Ο.Σ. Αισθάνεστε κάποιες φορές ξένο σώμα;
Με τιμά η παρατήρησή σας, οφείλω, όμως, να πω ότι η διακριτή παρουσία του ΛΑ.Ο.Σ. στο Κοινοβούλιο, που αναγνωρίζεται και από τους πολίτες που το θεωρούν ως το καλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, οφείλεται πρωτίστως στην ευστροφία, στην ευελιξία και στο επικοινωνιακό χάρισμα του Προέδρου Γ. Καρατζαφέρη αλλά και στην μέχρις αυταπαρνήσεως εξαντλητική προσπάθεια των συναγωνιστών βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ., ορισμένοι εκ των οποίων, παρά την βραχεία κοινοβουλευτική μας παρουσία, έχουν κατορθώσει να διακριθούν για την μαχητικότητά τους, την ευρυμάθειά τους, την εμβριθή μελέτη των νομοθετικών κειμένων, την δημιουργική και ευρηματική σκέψη τους. Αισθάνομαι, λοιπόν, πολλές φορές υπερήφανος για όσα έχουμε καταφέρει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, με τόσο αντίξοες συνθήκες.