ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΠΑΣΟΚ: ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ 
Μερικά  χρόνια είχα να δω ένα γνωστό που ήταν μέλος τοπικής οργάνωσης Πασόκ και μάλιστα πολύ δραστήριο μέλος. Τον ρώτησα πώς βλέπει την κατάσταση στην Ελλάδα και ο άνθρωπος ξέσπασε:
- Αισθάνομαι προδομένος!
- Μια ζωή πάλευα για ένα κόμμα, ένα κόμμα - κίνημα που μας ξεπούλησε και μας έγδαρε ζωντανούς, ένα κόμμα που μας υποθήκευσε σε ξένες, σιωνιστικές  δυνάμεις, ένα κόμμα που φτώχυνε τον κόσμο του για να μην συλλάβει κλέφτες και απατεώνες πολιτικούς που έφαγαν τα χρήματα των Ελλήνων, ένα κόμμα που δεν υπολογίζει τη ζωή των Ελλήνων, γιατί αν την υπολόγιζε, τώρα θα είχε εκδιώξει και τον τελευταίο λαθρομετανάστη να πάρει ανάσα ο κόσμος. 
Υποφέρω και μου ρχεται να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο γιατί...
έτρεχα για ένα κόμμα που κατάστρεψε τον τόπο, ένα κόμμα που από εθνικά υπερήφανους Έλληνες μας έκανε να μην τολμάμε να ψελλίσουμε τη λέξη «Έλληνας» με τις ελεεινές και τρισάθλιες επιλογές «συνεργατών» που έχουν εμφανιστεί σαν κομήτες και είναι από το χώρο του Σύριζα. (Στο σημείο αυτό μου κατονόμασε κάποια κυρία Συριζαία, κοινή γνωστή, που εργάζεται ως σύμβουλος στο Ραγκούση, μια γυναίκα χωρίς ιδιαίτερα προσόντα που αποσπάστηκε από κάπου αλλού για να προσφέρει τις υπηρεσίες της αλά Σύριζα, σε αυτό το τόσο σημαντικό και κορυφαίο υπουργείο. Αίσχος!)
Ο άνθρωπος ήταν χείμαρρος. Είχε πάρει φόρα και δεν σταματούσε, λοιδορώντας τον εαυτό του πάνω απ  όλα..
- Η ζωή μας είναι αναλώσιμη για το τωρινό Πασόκ, δεν εξηγείται διαφορετικά. Πότε άλλοτε είχε η Ελλάδα τόσο πολλούς μετανάστες; Ποτέ.
Έχεις μετρήσει τα θύματα από αυτό τον ακήρυχτο πόλεμο;
Πόσο αίμα έχουν χύσει αυτά τα κτήνη; 
Πόσους γέρους έχουν σκοτώσει για λίγα ευρώ;
Πόσους καταστηματάρχες έχουν καθαρίσει;
Πόσες γυναίκες αλλά και παιδιά έχουν βιάσει;
Ακόμα και σε  θανάτους Ελλήνων έχουν γίνει ηθικοί αυτουργοί.
Στο σημείο αυτό μου ανέφερε το Νίκο Τόντη, το Βορειοηπειρώτη που βρέθηκε ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά κι έχασε τη ζωή του πάνω στη νιότη του εξ αιτίας Αλβανών καθαρμάτων που κυνηγούσε η αστυνομία. Η περίπτωση αυτή τον έχει αγγίξει πολύ γιατί γνωριζόταν  με τον άτυχο Έλληνα της Βορείου Ηπείρου και του έχει μείνει το παράπονο των δικών του:
«Στη Βόρειο Ήπειρο μας σκοτώνουν οι Αλβανοί και τώρα μέσα στην πατρίδα μας ο υπεύθυνος που έχασε τη ζωή του ο  Νίκος, ήταν Αλβανός».
Ηθικοί αυτουργοί και για τις δεκάδες αυτοκτονίες συμπολιτών μας είναι οι μετανάστες. Δουλειές από Έλληνες παίρνουν και μετά οι δικοί μας αυτοκτονούν από απελπισία!
Δολοφόνοι!
Έχει βουλιάξει οικονομικά το κράτος μας εξ αιτίας τους. Δεν πληρώνουν τίποτα, τζάμπα νοσοκομεία, τζάμπα φαγητό και από πάνω θέλουν και τις ζωές μας.  Ακόμα κι αυτοί που εργάζονται κάνουν τόσο χαμηλή φορολογική δήλωση που δικαιούνται τα πάντα, από επιδότηση ενοικίου μέχρι θέσεις σε φοιτητικές εστίες και επί πλέον και επιστροφή φόρου την ώρα που γδέρνουν τον Έλληνα φορολογούμενο.
Πλήρωνε κορόιδο Έλληνα τον Αλβανό που σου τρώει τη δουλειά σου, που σου τρώει τη θέση στο γιατρό, που παίρνει τη θέση από το δικό σου παιδί στη φοιτητική εστία και στον παιδικό σταθμό αφού το εθνοκτόνο πασόκ, δεν έχει βάλει ποσοστώσεις πουθενά.
Αίσχος!
Δεν είχα τι να απαντήσω μπροστά σε αυτό το ξέσπασμα. Το μόνο που βρήκα να ρωτήσω ήταν αν βρίσκεται ακόμα στο Πασόκ ή παραιτήθηκε.
Ορίστε η απάντηση:
- Δεν ασχολούμαι πια ενεργά αλλά δεν έχω παραιτηθεί. Συμμετέχω στις ομάδες πολιτών  και στα συλλαλητήρια στην πόλη που γεννήθηκα και προσπαθώ να την προστατέψω από την εγκληματικότητα των ξένων. Αν χρειαστεί θα τους δείξω την κομματική μου ταυτότητα για να τους αποδείξω ότι δεν είμαι χρυσαυγίτης όπως βγαίνουν και λένε ορισμένοι αληταράδες για να χαρακτηρίζουν κόσμο επειδή τους βολεύει. Είμαστε Έλληνες πάνω από όλα κι αν συμμετέχει και η Χρυσή Αυγή, προς τιμήν της είναι να αγωνίζεται για την Πατρίδα.
Σχόλιο: Αυτό το τελευταίο το αφιερώνω στη θολή κουλτούρα και στις ΜΚΟ που έχουν αλώσει τη Χώρα μας από άκρη σε άκρη υπερασπιζόμενες τους μετανάστες για το όφελος του πορτοφολιού τους και όποιον αγαπάει την Πατρίδα του τον βαφτίζουν ακροδεξιό και χρυσαυγίτη και τους εύχομαι  πολύ σύντομα αυτά που υποφέρουν οι Έλληνες από τους «κακόμοιρους» και «δυστυχισμένους» προστατευόμενούς τους, να το νιώσουν για τα καλά μέσα στο πετσί τους.