Αμπντουλλάχ Οτσαλάν
Ο Αμπντουλλάχ Οτσαλάν, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ) είναι ο ηγέτης του πιο ζωντανού λαϊκού κινήματος όχι μόνο στη Μέση Ανατολή αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό κοντά στην πόλη Χαλφέτι της επαρχίας Ούρφα, την αρχαία ελληνική Έδεσσα το 1948.
Όταν σπούδαζε στην Άγκυρα, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Άπο σχετίστηκε με αριστερούς τουρκικούς κύκλους. Εκείνη την εποχή το κουρδικό ζήτημα, ακόμη και από την τουρκική Αριστερά θεωρείτο ως ένα πρόβλημα που έπρεπε να παραμεριστεί μέχρι «να πραγματοποιηθεί η σοσιαλιστική επανάσταση, οπότε και θα λυνόταν μαζί με τα υπόλοιπα προβλήματα».
Το 1973 ο Άπο έκανε μία ιστορική παρέμβαση σε μία διάλεξη όταν δήλωσε «πως υπάρχουν δύο έθνη στην Τουρκία, οι Τούρκοι και οι Κούρδοι».
Ο Αμπντουλλάχ Οτσαλάν συγκέντρωσε γύρω του μία ομάδα φίλων και άρχισαν να αναλύουν την κατάσταση, για να αποσαφηνιστεί τι πρέπει να γίνει για να απελευθερωθεί το Κουρδιστάν από τον βαρύ ζυγό της τουρκικής αποικιοκρατίας.
Η ομάδα των φίλων του Άπο περιελάμβανε δύο Τούρκους, τον Χακί Καρέρ, που σκοτώθηκε το 1977, και τον Κεμάλ Πιρ, που πέθανε σε απεργία πείνας στο Ντιγιαρμπακίρ το 1982.
Αφού ολοκληρώθηκε η περίοδος της θεωρητικής έρευνας, ο σπόρος του ΡΚΚ μεταφέρθηκαν στο Κουρδιστάν, όπου άρχισε η οργάνωσή του. Στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, υπήρξαν πολλές συγκρούσεις με αντιδραστικές φεουδαρχικές δυνάμεις που φρουρούσαν ζηλότυπα τα προνόμιά τους.
Στις 27 Νοεμβρίου 1978 το ΡΚΚ ιδρύθηκε επίσημα σε μία συγκέντρωση στο χωριό Φις στην περιοχή Λίτζε του Ντιαρμπεκίρ. Δεν πέρασε πολύς καιρός από την ίδρυση του κόμματος, το ΡΚΚ έγινε εφιάλτης για τους ηγετικούς κύκλους της Τουρκίας.
Το 1979 ο Άπο, που είχε καταλάβει ότι επέκειτο στρατιωτική επέμβαση, άρχισε να γυρεύει καινούριες βάσεις στη Μέση Ανατολή από όπου θα ανέπτυσσε τον αγώνα.
Παρά τις προφυλάξεις, πολλά μέλη του ΡΚΚ συνελήφθησαν μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Σεπτεμβρίου 1982 -ανάμεσά τους ήταν και μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Στη διάρκεια της χούντας, ασκείτο τρομοκρατία στους πολιτικούς κρατούμενους που υπέστησαν φοβερά βασανιστήρια.
Στις 14 Ιουλίου 1982 άρχισε μία απεργία πείνας στις φυλακές του Ντιαρμπεκίρ. Αυτή η απεργία πείνας κατέληξε στο θάνατο 14 μελών του ΡΚΚ, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Κεμάλ Πιρ. Από τότε και εξής ο αγώνας συνέχισε να κερδίζει σε σημασία και επιρροή. Στις 15 Αυγούστου 1984, το ΡΚΚ ξεκίνησε ένοπλο αγώνα στο Κουρδιστάν με επιθέσεις στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ερούχ και του Σεμντινλί.
Πώς κατόρθωσε το ΡΚΚ να δημιουργήσει μαζικό κίνημα
Τον Σεμπτέμβριο 1998, η Συρία υποκύπτοντας στις πιέσεις της Τουρκίας, των ΗΠΑ και του διεθνούς παράγοντα, αναγκάζει τον ΑΠΟ να φύγει από το έδαφός της.
Αρχίζει μία Οδύσσεια από χώρα σε χώρα, ώσπου διωγμένος από παντού ο πρόεδρος του ΡΚΚ καταλήγει στην ελληνική πρεσβεία στο Ναϊρόμπι της Κένυα.
Η συνέχεια είναι σε όλους γνωστή. Ο Άπο απήχθη και μεταφέρθηκε στην Τουρκία, όπου αρχικά καταδικάστηκε σε θάνατο. Όμως η τουρκική κυβέρνηση δεν τόλμησε να εκτελέσει την ποινή, η οποία μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση.
Από τότε ζει έγκλειστος στις φυλακές του Ίμραλι, απ΄ όπου εξακολουθεί να προσφέρει τα φώτα του στους επαναστατιμένους Κούρδους.
Το ΡΚΚ σήμερα διοικείται από Επαναστατική Επιτροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου