Φοβόμαστε ακόμα και να πάμε στη δουλειά μας
 Επιστολή που αναφέρει τι ακριβώς συμβαίνει στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Eργάζομαι δυστυχώς στο κέντρο της Αθήνας κοντά στο σταθμό Μετρό Πανεπιστήμιο. Το τελευταίο διάστημα στον πεζόδρομο Πατριάρχου Γρηγορίου, ο οποίος ενώνει την Πανεπιστημίου με την Ακαδημίας, έχει αυξηθεί το παρεμπόριο σε τέτοιο βαθμό που να μην μπορείς να κυκλοφορήσεις καθόλου σε αυτόν τον άλλωτε τόσο πολυσύχναστο δρόμο. Και δεν φτάνει μονο αυτό, εχει μαζευτεί και όλος ο υπόκοσμος της Ομόνοιας, απο....
πρεζάκια που κάνουν χρήση μέρα μεσημέρι πίσω απο τα θαμνάκια, μπουγιο πακιστανών που είτε πωλούν πράγματα είτε απλά κάθονται όλοι μαζί μέχρι και ζητιάνους οι οποίοι περνάνε και μια βόλτα απο τις στάσεις των λεωφορείων της Ακαδημίας για να μαζεψουν τίποτα απο τον κόσμο. Το ανησυχητικό της υπόθεσης είναι ότι η αστυνομία βλέπει αυτή την κατάσταση και δεν κάνει τίποτα. Δεν γίνεται σε έναν τόσο πολυσύχναστο δρόμο ανάμεσα στα επιβλητικά κτιρια του Πανεπιστημίου να υπάρχει αυτή η κατάσταση. Δηλαδη τι, τους διώχνουν απο την Ομόνοια για να εξαπλωθούν πιο πάνω; Ντροπή και αίσχος. Δεν φτάνει που έχουμε τα καθημερινά μας προβλήματα, πρέπει να κυκλοφορούμε σε μια πόλη που έχει καταντήσει παρακμή;
Άλλη μια επιστολή για το ίδιο θέμα.. 
Τα Προπύλαια έχουν μετατραπεί εδώ και πολλά χρόνια σε πεζόδρομο - στέκι ναρκωμανών και παράνομων μικροπωλητών που καθημερινά σχεδόν παίζουν κρυφτούλι με την αστυνομία. Το κέντρο έχει μετατραπεί σε μια μεγάλη υπαίθρια αγορά ναρκωτικών. Παντού εικόνες εξαθλίωσης. Νέοι, γέροι, εξαρτημένοι χρήστες σε άθλια κατάσταση πιέζουν φρικτά τους κατοίκους και τους περαστικούς για χρήματα προκειμένου να εξασφαλίσουν τη δόση τους. Το ίδιο αντιμετώπισα με το 5 χρονών παιδί μου, που έτυχε να περάσουμε από εκεί. Είναι λυπηρό που έχει φτάσει η χώρα σε αυτή την κατάντια και που αυτό συνεχίζεται. Θα ασχοληθεί άραγε κανείς με αυτό το πρόβλημα; Ή μήπως θεωρούν ότι αυτό δεν είναι σοβαρό θέμα;