Μήνυμα Μητροπολίτου Πειραιώς για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την επέτειο του 1821

Μήνυμα Μητροπολίτου Πειραιώς για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την επέτειο του 1821
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ
κκ Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
Πρὸς τὸν ἱερὸ Κλῆρο καὶ τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Θεοσώστου Μητροπόλεως.
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.
Μᾶς ἀξιώνει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νὰ ἑορτἀσωμεν καὶ ἐφέτος τὴν μεγάλην διπλῆν ἑορτήν μας: Τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τὴν ἄρρηκτα συνδεδεμένην μὲ αὐτὸν ἐπέτειον τῆς Ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας. Δύο χιλιάδες ἕνδεκα χρόνια συμπληρώνονται ἀπὸ τὸν πρῶτον καὶ ἑκατὸν ἐνενήκοντα χρόνια ἀπὸ τὴν πολυΰμνητον Ἐπανάστασιν τοῦ 1821, ἡ ὁποία μᾶς ὡδήγησεν εἰς......
ἐλεύθερον ἐθνικὸν βίον μετὰ ἀπὸ σειρὰν αἰώνων ἀνυποφόρου δουλείας ὑπὸ τὸ πέλμα τῶν υἱῶν τῆς Ἄγαρ...
Διὰ τῆς ἐλευθέρας ὑπακοῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς τὴν διὰ τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ κλῆσιν τοῦ Θεοῦ εἰσῆλθεν ὁ Πρωτότοκος εἰς τὴν Οἰκουμένην, δηλαδὴ ἐσαρκώθη ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἐλευθερωτὴς τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Διὰ τῆς ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Ἐλευθερωτρίας Θεοτόκου Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ἀπετινάχθη, μερικῶς ἔστω, ὁ βαρὺς ζυγὸς τῆς δουλείας καὶ ὀξυγόνον ἐλευθέρου βίου εἰσῆλθεν εἰς τὰ στήθη τῶν Πανελλήνων. Δόξα τῷ Θεῷ καὶ διὰ τὰς δύο εὐλογίας Του! Καὶ τὴν πρώτην, τὴν μεγίστην, τὴν πανανθρωπίνην, καὶ διὰ τὴν δευτέραν, τὴν ἰδικήν μας, τὴν ἀφορῶσαν εἰς τὸ εὐσεβὲς ἡμῶν Ἔθνος!
Ἀλλ’ ἐνῷ ἐπὶ γενεὰς ὁλοκλήρους οἱ Πανέλληνες μετὰ πάσης εὐλαβείας ἐτίμων τὸ γεγονὸς καὶ τὰ ἱερὰ πρόσωπα τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, τελευταίως –τυχαίως ἆραγε;- ἀκούγονται βραχναὶ φωναὶ ἀμφισβητήσεως καὶ «ἀπομυθεύσεως» τῆς αἱματοβρέκτου Ἑλληνικῆς ἡμῶν Ἱστορίας. Εἶναι γνωστὸν ὅτι ἀπὸ παλαιὰ ἱστορικοί τινες μὲ τὰ παραμορφωτικὰ ὀμματογυάλια τοῦ διαλεκτικοῦ ὑλισμοῦ θέλησαν νὰ παρουσιάσουν τὴν Ἐθνεγερσίαν τοῦ 1821 ὡς «ταξικὴν ἐπανάστασιν», ἀπόρροιαν τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, καὶ ἤγειραν βλάσφημον φωνὴν ἐναντίον τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε΄ καὶ ἄλλων σεπτῶν μορφῶν, ἀλλὰ τὰ παιδαριώδη φληναφήματά τους κατέπεσαν ἐνωρίτατα ὑπὸ τὸ ἄπλετον φῶς τῆς ἀμερολήπτου ἱστορικῆς ἐρεύνης, μελέτης καὶ ἀναλύσεως. Καὶ ἐνῷ σύσσωμον τὸ Ἔθνος ἔστρεφε τὸ βλέμμα τῆς ψυχῆς εἰς τὰς ἡρωϊκὰς μορφὰς τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς Ἐθνεγερσίας καὶ εἰς τὰ ὑπεράνθρωπα ἀνδραγαθήματα, τὰ ὁποῖα μὲ πίστιν εἰς τὸν Θεὸν κατώρθωσαν, καὶ ἐλάμβανε δύναμιν καὶ φῶς διὰ νὰ συνεχίσῃ τοὺς κατ’ἐποχὴν ἀγῶνας του, «μεθυσμένο μὲ τ’ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ 21» κατὰ τὴν προτροπὴν τοῦ μεγάλου Κωστῆ Παλαμᾶ, ἐνέσκηψε τοὺς τελευταίους μήνας ὁ ἀνευλαβὴς ζῆλος ὡρισμένων ὀψίμων ἀναθεωρητῶν τῆς ἱστορίας καὶ τῆς ταυτότητος τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁ ὁποῖος διὰ μέσου ἐντέχνως κατασκευασμένων τηλεοπτικῶν ντοκυμαντὲρ ἐπεχείρησε νὰ «διαφωτίσῃ» καὶ νὰ «φρονηματίσῃ» τὸν λαόν μας κατὰ τρόπον νεο-εποχικὸν ἐξυπηρετοῦντα τὰ σκοτεινὰ σχέδια τῆς Παγκοσμιοποιήσεως. Τὸ Κρυφὸ Σχολειὸ δι’ αὐτοὺς εἶναι μύθος! Καὶ λησμονοῦν ὅτι οἱ ἴδιοι ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ σύστημα διοικήσεως τῆς ἀπαισίας Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας δὲν ἦτο ἑνιαῖον, ἀλλ’ οἱ κατὰ τόπους πασᾶδες ἐρύθμιζον τὰ πράγματα κατὰ τὸ δοκοῦν, μὲ ἀποτέλεσμα ἀλλοῦ μὲν νὰ εἶναι δυνατὴ ἡ λειτουργία σχολείων, ἀλλοῦ ὅμως νὰ εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατη. Ἀλλὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἰς τὴν σύγχρονον δῆθεν δημοκρατικὴν Τουρκίαν ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης παραμένει ἐπὶ τεσσαράκοντα ἔτη κλειστή, τῆς λειτουργίας της ἀπαγορευομένης μὲ πεῖσμα, ἐνῷ παραλλήλως τὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα τῆς Ἴμβρου καὶ τῆς Τενέδου, κατὰ παράβασιν τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης, ἐκλείσθησαν βιαίως καὶ τὰ σχολεῖα τῆς Ρωμέϊκης μειονότητος ἔχουν σχοινὶ θανάτου εἰς τὸν λαιμόν των, δὲν ἀποτελεῖ ἱκανὴν ἀπόδειξιν διὰ τὰ χειρότερα ποὺ συνέβαιναν εἰς βάρος τῆς παιδείας τῶν «ραγιάδων» κατὰ τὴν σκοτεινὴν Ὀθωμανικὴν περίοδον, τότε ποὺ ἀκριβῶς ἐχρειάσθη καὶ ἐλειτούργησε τὸ «Κρυφὸ Σχολειὸ» μερίμνῃ τῆς Ἐκκλησίας; Μᾶς λέγουν ἀκόμη οἱ ὄψιμοι εἰκονοκλάσται ὅτι ἀρχικῶς εἴχαμε καλὰς συνθήκας διαβιώσεως ὑπὸ τοὺς κατακτητάς, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχωμεν «οἰκονομικὴν ἄνθησιν καὶ εὐημερίαν»!!! Ἑπομένως, μᾶλλον λάθος ἐκάμαμε ἐπαναστατήσαντες, ἀφοῦ θὰ ἠμπορούσαμε νὰ ἔχωμε «ζωὴν χαρισάμενη» ὑπὸ τὸν Σουλτᾶνον! Μὰ τὸ 21 δὲν ἦτο ἡ πρώτη Ἐπανάστασις. Εἴχομεν ἄλλας δέκα ἀνεπιτυχεῖς ἐνωρίτερα, ὅπως καὶ ἄλλας ἀργότερα εἰς τὴν Κρήτην. Ἐὰν εἴχαμε εὐημερίαν καὶ ἄνεσιν τότε διατί ἔγιναν οἱ προηγούμενες ἐπαναστάσεις; Μᾶς λέγουν ὅτι ἐκάμαμε ἀκρότητας καὶ ἀδίκους σφαγάς εἰς βάρος τῶν Τούρκων, λησμονοῦντες τοὺς ποταμοὺς τῶν αἱμάτων τοῦ Ἔθνους ἀπὸ τῆς ὥρας ποὺ οἱ Σελτζοῦκοι Τοῦρκοι κατ’ ἀρχὰς καὶ οἱ Ὀθωμανοὶ κατόπιν ἄρχισαν νὰ κατακτοῦν βῆμα-βῆμα τὴν Βυζαντινὴν Αὐτοκρατορίαν, λησμονοῦντες τοὺς βιαίους ἐξισλαμισμούς, τὸ φοβερὸν «Παιδομάζωμα», τὰς συνεχεῖς προκλήσεις, τὰς καταληστεύσεις μὲ τὸν «κεφαλικὸν φόρον» (χαράτσι), τὰς ἀτιμώσεις καὶ τὰς πωλήσεις εἰς τὰ σκλαβοπάζαρα γυναικῶν, νέων καὶ παιδιῶν, τὰς σφαγὰς τῶν ἱερωμένων καὶ τῶν Νεομαρτύρων, τὰ ὁλοκαυτώματα, τὰς ἰδιοποιήσεις τῶν σεβασμάτων τῆς Πίστεώς μας, τὸν ψυχικὸν τέλος πάντων πόνον, τὸν θυμὸν καὶ τὴν ἀγανάκτησιν ποὺ ἐπὶ τόσους αἰῶνας ἐσωρεύοντο εἰς τὰ δυστυχῆ στήθη τῶν δούλων πατέρων μας! Μᾶς παρουσιάζουν ἱερὰ πρόσωπα σεβασμίων πρωταγωνιστῶν τοῦ Ἀγῶνος ὡς ἔχοντα ἀκατονόμαστα πάθη, προβάλλοντες εἰς ἐκεῖνα ἴδικάς των φαντασιώσεις (εὐχόμεθα ὄχι καὶ προσωπικά των πάθη). Καὶ ὅλα αὐτὰ μετὰ ἀπὸ ἕνα συστηματικὸν καταιγισμὸν τουρκικῶν τηλεοπτικῶν «σήριαλς» ἀπὸ ἄλλα κανάλια, διὰ τῶν ὁποίων ἐκαλλιεργήθη ἐσχάτως ἕνα κλῖμα τουρκολαγνείας εἰς τὰ ἀφελέστερα λαϊκὰ στρώματα. Εἶναι τυχαῖα ὅλα αὐτά; Ἐμεῖς διακρίνομε ὁλοκάθαρα μίαν συστηματικὴν διδασκαλίαν ἐθνικοῦ μινιμαλισμοῦ καὶ προσπάθειαν πατριωτικοῦ ἀποχρωματισμοῦ τοῦ λαοῦ μας, ἡ ὁποία θὰ ἔχῃ ὡς ἀποτέλεσμα νὰ εἴμεθα εὐάλωτοι εἰς κάθε ἀπειλὴν ἤ ἀξίωσιν τῶν ἐξ ἀνατολῶν, κακῇ τῇ μοίρᾳ, γειτόνων μας.
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ!
Η Ἐπανάστασις τοῦ ’21 δὲν ἦτο ταξική. Ἦτο πανεθνική! Μικροί, μεγάλοι, πλούσιοι, πτωχοί, σοφοί, ἀγράμματοι, κλῆρος καὶ λαός, Πατριάρχαι, ἱερεῖς, μοναχοί, οἱ πάντες ἐξηγέρθησαν ὡς μία ψυχή. Δὲν ἔγινε διὰ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ μόνον καὶ τὰς στερήσεις τοῦ λαοῦ. Ἔγινε κυρίως καὶ πρωτίστως διὰ τὰ πνευματικὰ καὶ αἰώνια. «Γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καθισμένη στὰ γόνατα τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, ποὺ εἶχε στὰ μάτια ψηφιδωτὸ τὸν καημὸ τῆς Ρωμηοσύνης», ὅπως ὡραῖα ἐπεσήμανε ὁ Σεφέρης. Οἱ ἀγωνισταί, παρὰ τὰς συγγνωστὰς ἀνθρωπίνας ἀδυναμίας καὶ τὰ λάθη των, ὑπῆρξαν ἥρωες τιτανομάχοι, οἱ ὁποῖοι ἐβάστασαν ἐπαξίως εἰς τοὺς ὤμους τους τὸ βάρος χιλιάδων ἐτῶν ἱστορίας καὶ μὲ τὸν ἱδρῶτα τους, τὸ αἷμα τους, τὴν θυσία τους, τὸν ἀπαράμιλλον ἡρωϊσμό τους, ἐδημιούργησαν αὐτὸ τὸ ἐλεύθερον Ἑλληνικὸν κράτος, βασιζόμενοι πρωτίστως εἰς τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν σκέπην τῆς Θεοτόκου. Ἕνα κράτος, τὸ ὁποῖο ὀνειρεύθηκαν χριστιανικό, ἀξιοπρεπές, ἔντιμον, σεβαστὸν εἰς πάντας. Χρέος ἰδικόν μας σήμερον εἶναι νὰ ἀξιοποιήσωμεν τὰς θυσίας των καὶ νὰ μὴν προδώσωμεν τὰς ἐλπίδας καὶ τὰ ὄνειρά των. Ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ σωθῇ οὔτε μὲ τὴν λήθην ἤ διαστροφὴν τῆς Ἱστορίας της, οὔτε μὲ τὴν λυκοφιλίαν τῶν Τούρκων, οὔτε μὲ τὰς ἐλεημοσύνας τῶν εὐρωπαίων ἑταίρων της, οὔτε μὲ τὸν ἐνδοτισμὸν εἰς τὰς προκλήσεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως. Θὰ σωθῇ μόνον μὲ τὴν Χριστιανικὴν πίστιν τῶν τέκνων της, μὲ τὸ ἀδούλωτον φρόνημα, τὴν ἐθνικὴν ἀξιοπρέπειαν καὶ τὰς φιλοτίμους προσπαθείας τοῦ λαοῦ, καὶ μὲ τὴν ἐμμονὴν εἰς τὰς ἁγίας ὑποθήκας τῶν πανσεβάστων ἡρώων τῆς Ἐθνεγερσίας καὶ Παλιγγενεσίας.
Προσκυνοῦντες σήμερον τὸ μέγα θαῦμα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καὶ τῆς Σαρκώσεως τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὑποκλινόμεθα ταυτοχρόνως πρὸ τῶν σεβασμίων ἐλευθερωτῶν τῆς Πατρίδος καὶ προσευχόμεθα δι’ ἕνα καλλίτερον αὔριον τῆς Ἑλλάδος.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ