ΜΠΕΡΔΕΨΕ ΤΙΣ Π...ΤΣΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΒΟΥΡΤΣΕΣ...
ΤΟ ΝΕΟ... ΠΟΝΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ : "ΠΟΙΟΝ ΚΟΦΤΕΙ ΕΑΝ Ο ΓΕΡΙΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ ΗΤΑΝ BI SEXUAL"!
Ανιστόρητος ή ιδιοτελής; Μπορεί και τα δυο μαζί. Το πρώτο επιβεβαιώνεται από τον επιφανειακό τρόπο που αντιμετωπίζει στο site του, το εάν ο Κολοκοτρώνης ήταν... "bi sexual" ή όχι! Ο δεύτερος έχει να κάνει με το άνοιγμα στον ΣΚΑΪ, μάλλον λόγω των αλλαγών... 
που έρχονται οσονούπω στο Mega ("ας κρατήσουμε μια πόρτα ανοιχτή", θα σκέφτηκε στο πίσω μέρος του μυαλού του)......
Για το δεύτερο δεν τον κατηγορούμε. Επαγγελματίας είναι, πολύ καλά κάνει και προχωρά σε τέτοια ανοίγματα. Για το πρώτο όμως θα τον κράξουμε χοντρά. Από πότε κύριε Παναγιωτόπουλε "είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε πράγματα, τα οποία καταρρίπτουν εθνικά στερεότυπα"; Από πότε κύριε διευθυντά του Mega, τέθηκε το ερώτημα για το "πόσες αντοχές διαθέτουμε για να αντιμετωπίσουμε στοιχεία και κρίσεις που ενδέχεται να εκθεμελιώνουν κομμάτια της οικογενειακής και σχολικής αφήγησης για την εθνική παλιγγενεσία;".
Διαβάστε το άρθρο του και θα καταλάβετε :
ΠΟΙΟΝ ΚΟΦΤΕΙ ΕΑΝ Ο ΓΕΡΙΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ ΗΤΑΝ BI";
Γράφει ο Χρ. Παναγιωτόπουλος
"Στο σχολείο το λέγαμε «σύννεφο». Στο Πρότυπο Γυμνάσιο Πατρών, στα τελειώματα της χούντας, θυμάμαι ότι όποιος έλεγε χαζομάρα ή έκανε πατάτα, γινόταν αυτομάτως καρπαζοεισπράκτορας. Έτρωγε φάπες απ’ όλους μαζί -αυτό ήταν το «σύννεφο».
Ενα τέτοιο «σύννεφο» έφαγε ο Πέτρος Τατσόπουλος, όταν είχε τη φαεινή ιδέα να γράψει ως αστείο στο facebook ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν αρραβωνιασμένος με Τούρκο! Την πρώτη -και καίρια- ανάποδη την εισέπραξε από την Έλενα Ακρίτα και έκτοτε το «σύννεφο» έφερε καταιγίδα! Στην κουβέντα μπήκαν χιλιάδες άνθρωποι, ο Τατσόπουλος ζητούσε έλεος αλλά δεν έβρισκε, και κάπως έτσι η ουσία του ντοκιμαντέρ για το 1821 (του Σκάϊ), πέρασε όχι απλώς σε δεύτερη, μα σε εικοστή δεύτερη μοίρα.
Σ’ αυτό ακριβώς θέλω να σταθώ. Στο ελλείπον. Στο ίδιο το ντοκιμαντέρ. Και να ρωτήσω: Πόσο έτοιμοι είμαστε, άραγε, να ακούσουμε πράγματα, τα οποία καταρρίπτουν εθνικά στερεότυπα; Πόσες αντοχές διαθέτουμε για να αντιμετωπίσουμε στοιχεία και κρίσεις που ενδέχεται να εκθεμελιώνουν κομμάτια της οικογενειακής και σχολικής αφήγησης για την εθνική παλιγγενεσία;
Πόσο ανοιχτό είναι το μυαλό μας για να επαναξιολογήσει αλήθειες και μύθους για πρόσωπα -ήρωες, που πρωταγωνίστησαν στην προσπάθεια του ελληνισμού να ξαναβρεί το χαμένο νήμα της ιστορικής του διαδρομής, μετά από 400 χρόνια οθωμανικής κατοχής;
Η άποψή μου είναι ότι δεν είμαστε καθόλου, μα καθόλου έτοιμοι. Για τίποτα απ’ όλα αυτά. Και πώς αλλιώς, αφού μας κληροδοτήθηκε η βεβαιότητα ότι ο τυραννισμένος ρωμιός είχε πάντα δίκιο και το οθωμανικό «γουρούνι» πάντα άδικο; Το πρόβλημα ανακύπτει από το γεγονός ότι αρκετοί επιστήμονες έχουν το «κουσούρι» να ερευνούν την ιστορία μέσα από τις πηγές, να διασταυρώνουν στοιχεία, να τα συγκρίνουν, και στο τέλος να διατυπώνουν την άποψή τους χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τις ριζωμένες εθνικές μυθοπλασίες.
Πώς αντιμετωπίζει κανείς αυτούς τους «λοξούς» ιστορικούς; Ο πολύς κόσμος το έχει λυμένο: Τους χαρακτηρίζει ραγιάδες, προσκυνημένους, πουλημένους, ενίοτε και αδελφές! Και καθαρίζει. Διότι ο τσολιάς, μην το ξεχνάμε, ήταν ανέκαθεν βαρβάτος και έτοιμος για όλα! Τι γίνεται με τους υπόλοιπους; Μειοψηφία είναι, ακούνε και αξιολογούν, ανοίγουν συζητήσεις και συνήθως τρώνε «σύννεφο».
Το κακό, λοιπόν, που έκανε η σάχλα του Τατσόπουλου για τον Κολοκοτρώνη, ήταν ακριβώς ότι δεν επέτρεψε να ξεκινήσουν καν αυτές οι συζητήσεις. Η προσοχή εστιάστηκε στο γελοίον του πράγματος και χάθηκε η ουσία.
Εκεί βρισκόμαστε, νομίζω, σήμερα. Χάθηκε η μπάλα και μαζί η ευκαιρία να ανοίξει μια ουσιαστική κουβέντα για το κορυφαίο γεγονός του απελευθερωτικού αγώνα, που θα πήγαινε πιο πέρα από το αν ο Κολοκοτρώνης ή ο Καραϊσκάκης ήταν bisexual. Διότι στο τέλος τέλος ποιον κόφτει όλο αυτό, ρε παιδιά;


fimotro