ο χρόνος, ο απατ-αιών...
Ο Χρόνος, αυτός ο θεοποιημένος ανυπόστατος Άγνωστος, 
η συνεχής γέννηση και κατάποση του Παρόντος,
Ανούσιος και Αδιαίρετος, και γαρ Ανυπόστατος,
πλην απείρως ελαστικός, 
διαστελλόμενος και συστελλόμενος κατά την κίνησιν του παρατηρητού,
ο Πανταχού παρών, και τα πάντα Πληρών και Κενώνων...
η θεοποιημένη δική μας βίωση του ματαίου τούτου Αιώνος,
η λογική ημών σύμβαση
προς εννόησιν της φθοράς των όντων και της διαδοχής των καταστάσεων
και προς εποχική οργάνωση της εργασίας μας,
-ήτοι τής σχέσης μας με τον Κόσμο-
Ούτος δη, ο Άτμητος, τέμνεται προσμετρών  εναλλαγές εποχών,
άλλως πως: περιστροφές της μητέρας Γής πέριξ του Ηλίου
2012 τω αριθμώ από Ευαγγελισμού Καινής Κτίσεως.
Εύχομαι όπως η δισχιλιοστή και δωδεκάτη περιέλιξη της Υδρογείου Σφαίρας
μας φέρη εγγύτερα προς την Ογδόη Ημέρα, την Ανέσπερον...
Με Υγείαν και Ευλογίαν!